اولین کد آراد

آراد با هیجان پشت لپ‌تاپش نشست. سینا گفته بود امروز اولین کدش را خواهد نوشت، و این شروعی بود که آراد مدت‌ها انتظارش را می‌کشید. سینا با لبخند از روی شانه‌اش به صفحه نگاه کرد و گفت: «خب آراد، اولین برنامه‌ات قراره فقط یک جمله رو چاپ کنه.»   آراد متعجب پرسید: «فقط همین؟ فقط یه جمله چاپ کنیم؟»   سینا خندید و گفت: «همین! این شروع کاره. تو با این کار یاد می‌گیری که چطور به کامپیوتر دستور بدی. هر برنامه‌نویسی با چاپ کردن یک جمله‌ی ساده شروع کرده. بذار برات توضیح بدم: ما از دستوری به اسم `print()` استفاده می‌کنیم. وقتی چیزی رو توی پرانتز این دستور بنویسی، اون متن روی صفحه نمایش چاپ می‌شه.» آراد با دقت تایپ کرد:

print(“سلام دنیا!”)

با ضربه‌ای کوچک روی دکمه‌ی اجرا، کامپیوتر بلافاصله جواب داد:

سلام دنیا!

آراد با تعجب به صفحه نگاه کرد. کدی که خودش نوشته بود، داشت با او حرف می‌زد! جمله‌ی «سلام دنیا!» روی صفحه ظاهر شده بود و آراد را با دنیای جدیدی آشنا کرد.   آراد با شگفتی گفت: «این خیلی باحاله! واقعاً یه حس خاص داره که به کامپیوتر بگی چی بنویسه.»   سینا لبخند زد و گفت: «آره، این اولین جادوی برنامه‌نویسیه. تو داری با کدها به کامپیوتر می‌گی که چه کاری انجام بده. حالا با این دستور ساده، می‌تونی هر متنی رو که دوست داری، چاپ کنی. امتحان کن! هر چیزی که تو ذهنت هست رو با `print()` بنویس.»   آراد چندین جمله دیگر امتحان کرد، و هر بار با دیدن نتیجه روی صفحه، بیشتر از قبل جذب شد. آن شب، آراد یاد گرفت که چطور با یک دستور ساده با دنیای دیجیتال ارتباط برقرار کند.